Amarantus na dwa sposoby

Razem z natoobe.pl chcielibyśmy zaprezentować Wam dwa pomysły na amarantus 🙂  Dostałam od nich zgrabną paczuszkę produktów do przetestowania z myślą przewodnią przybliżenia czytelnikom amarantusu. W tym celu przygotowałam dwa przepisy, które znajdziecie na stronie natoobe.pl. Muszę przyznać, ze ciasteczka wyszły przepyszne, ale plaskacze okazały się absolutnym hitem i na pewno wejdą do naszego menu na stałe 🙂 Polecam!<

Kilka słów o amarantusie napisałam już w tym poście, ale powtórzę się tutaj żebyście nie musieli skakać za dużo 😉

Osoby, które nie jedzą mięsa lub starają się ograniczyć jego spożycie często mają obawy o to czy spożywają dostateczną ilość pełnowartościowego białka.

Dobrym rozwiązaniem w takiej sytuacji jest jedzenie raz na jakiś czas amarantusu (szarłatu) – zboża z Ameryki Południowej, które zawiera komplet aminokwasów, zarówno egzo – jak i endogennych. Oznacza to, że takie białko nie musi być już uzupełniane czy łączone z innymi produktami ponieważ samo w sobie zawiera wszystkie niezbędne wartości.

Amarantus, który po polsku nosi bardzo ładną nazwę szarłat to istne super zboże, uprawiane od tysięcy lat- niektóre źródła mówią nawet o 6 tys.

Coś niecoś o jego cudowności: zawiera bardzo dużą ilość łatwo przyswajalnego białka – białko z amarantusa przyswaja się w 75% podczas gdy z mięsa w 70%, a z mleka 72%. To oczywiście nie wszystko – szarłat to bomba składników mineralnych – zawiera znacznie więcej magnezu, potasu, fosforu czy wapnia niż inne zboża, chociażby pszenica. Zawiera też witaminy A, B, C i E.

No i na koniec – amarantus to świetne źródło żelaza, ma go aż 15 mg w 100 g – przykładowo wołowina ma go 2.5 mg w 100 g. Do tego nie zawiera glutenu, jest bogatym źródłem kwasów nienasyconych obniżających “zły” cholesterol, a także skwalen opóźniający procesy starzenia i przeciwdziałający miażdżycy – ma go 10 razy więcej niż sławetna oliwa z oliwek 🙂 Ma też sporo błonnika, dwa razy więcej niż popularne otręby owsiane.

Może być uprawiany w naszym klimacie, w Polsce hodowany jest od 1993r. większość upraw znajduje się na Lubelszczyźnie.

Amarantus nadaje się do przyrządzania na słodko i wytrawnie. Można używać samego ziarna, na przykład je gotując, mąki do wypieków, czy ziaren ekspandowanych jako posypki. Dostępne w sprzedaży są także płatki, muesli i inne produkty.

Chcę zaproponować Wam dwa przepisy z użyciem amarantusu – wytrawne plaskacze 😉 i słodkie ciasteczka z orzechami. Efekty wyszły przepyszne, więc serdecznie polecam 🙂

A ja moje plaskacze nadziałam, ale o tym już kiedy indziej….. 😉

Amarantusowe ciasteczka z orzechami

Zmodyfikowany przepis z „Ancient grains for modern meals” Marii Speck:

Czubata szklanka (250 ml) orzechów włoskich+ ok. 3o ładnych połówki do ozdobienia

½ szklanki brązowego cukru/klylitolu

1/4 szklanki jasnej mąki pszennej

½ szklanki mąki pszennej razowej

¼ szklanki mąki z amarantusa

100 g miękkiego masła

1 jajko

8-10 łyżek ziaren amarantusa do obtoczenia

2 duże blachy do pieczenia wykładamy papierem do pieczenia, piekarnik nagrzewamy do 180 stopni.

Orzechy prażymy na suchej patelni, a następnie mielimy na mąkę w blenderze z 2 łyżkami ksylitolu/cukru.

W misce mieszamy ze sobą wszystkie mąki.

Mikserem lub robotem kuchennym ubijamy masło na gładką masę, następnie ciągle ubijając dodajemy stopniowo cukier lub ksylitol, aż masa będzie jasna i puszysta.

Dodajemy jajko i ubijamy do połączenia składników. Zmniejszamy prędkość miksera/robota na najmniejszą i stopniowo wsypujemy mieszankę mąk i zmielone orzechy. Mieszamy aż wszystko dobrze się połączy.

Miskę z ciastem przykrywamy folią i chłodzimy w lodówce co najmniej 3 godziny (ciasteczka można też upiec następnego dnia).

Ziarna amarantusa wsypujemy do dość głębokiej miseczki.

Urywamy po kawałku ciasta (kuleczka o średnicy ok. 3-4 cm), obtaczamy w amarantusie i rozpłaszczamy w dłoniach na grubość ok. 0.5 cm. w kształt ciasteczka. Na środku robimy kciukiem delikatne wgłębienie, w którym umieszczamy polówkę orzecha lekko dociskając.

Powtarzamy do wyczerpania ciasta – powinniśmy otrzymać ok. 30-32 ciasteczek.

Pieczemy z termoobiegiem 15-17 minut aż ciasteczka ładnie się zrumienią. Studzimy na kratce.

Amarantusowe „plaskacze”  placki, podpłomyki, wrapy, chiapati

Zmodyfikowany przepis z „Good to the grain” Kim Boyce

20 g świeżych drożdży

1 łyżka miodu

½ szklanki mąki z amarantusa

2 szklanki mąki pszennej razowej

1 szklanka mąki pszennej jasnej

1 łyżeczka soli

Oliwa/olej

Drożdże z miodem rozpuszczamy w 1 i ½ szklanki letniej wody.

Mąki mieszamy ze sobą i solą.

Zagniatamy elastyczne ciasto (może być robotem kuchennym) ewentualnie podsypując mąki, ale nie więcej niż ½ szklanki. Ciasto powinno być miękki i nieco klejące.

Odstawiamy ciasto do wyrośnięcia w ciepłe miejsce na ok. 2 godziny. Po tym czasie wyrabiamy je lekko jeszcze raz i odstawiamy do ponownego wyrośnięcia na kolejną 1 i ½ godziny.

Wyrośnięte ciasto odgazowujemy przebijając je pięścią, formujemy kulę, którą rozpłaszczamy, dzielimy nożem na połowę, cztery i w sumie osiem części.

Na mocno omączonym blacie rozwałkowujmy każdą porcję ciasta na placek o średnicy ok. 20 cm. Wierzch placka smarujemy pędzelkiem oliwą lub olejem.

Aby placki nie porwały się podczas przenoszenia na patelnię najlepiej wałkować je w niedużej odległości od kuchenki

Smażymy je na średnio rozgrzanej patelni kładąc posmarowaną stroną do dołu. W trakcie smażenia smarujemy nienatłuszczoną górę placka, odwracamy, smażymy drugą stronę.

Każdą stronę smażymy 3-4 minuty dociskając szpatułką, aby przebić bąbelki powietrza, które się pojawią.

Postępujemy tak z każdą porcją ciasta aż usmażymy wszystkie 8 placków.

Zapisz

Zapisz